اصلاح طلبان ده نمکی را بزرگ کردند

هر چند خیلی تکراریست و این حرف بارها گفته شده ولی چه من و چه هر کدام از دانشجویانی که بهار 1378 در خوابگاه های دانشگاه تهران ساکن بودند ، نا خودآگاه اسم مسعود ده نمکی را که می شنویم به یاد اتفاقات تیر ماه آن سال می افتیم. دیگران از کارهای او شنیده اند و ما دیدیم . کسی نمی تواند درک کند چطور تمام آن روزها و شب ها با نگرانی و اضطراب از حمله دوباره به خوابگاه ها گذشت.

دیگران درک نمی کنند که آن روزها حتی از راه رفتن در خیابان های اطراف دانشگاه هم می ترسیدیم ، مبادا به جرم دانشجو بودن بازداشت شویم.

حرف درباره آن روزها زیاد است که اگر توانستم به موقع خودش (18 تیر ) خواهم نوشت. جالب است که یکی از رهبران کسانی که آن شب چنگ در موهای دانشجوهای هنر می انداختندو وسایل و کارهای آنها را خرد می کردند ، حالا شده هنرمند...

من نمی خواهم دگم باشم ، نمی خواهم مثل خود آنها باشم ، ولی نمی توانم ده نمکی و امثال او را هنرمند بنامم . بله آدم ها عوض می شوند، ولی کو نشانه اش؟ کو ابراز پشیمانی و ندامت ده نمکی از کرده های پیشین؟ کو تحمل انتقاد و نظر مخالف؟

در مصاحبه با رادیو زمانه گفته تمام کسانی که معتقدند فیلم ایراد دارد آدمهای عقده ای هستند که چون فیلم های خودشان نمی فروشد این طور می گویند!

اصلا نماهای آخر فقر و فحشا یادتان هست؟ دوربین را در فرودگاه چرخاند و چنان نشان داد که انگار همه دخترهایی که حجابشان با معیارهای کارگردان نمی خورد به یک دلیل آنجا هستند.

در واقع ابزار سینما را داده اند دست او تا همان حرفهای قبلی را بزند. همه باید حرفشان را بگویند ولی آیا واقعا بقیه به اندازه ایشان دستشان باز است؟

اما گله من بیشتر از دوستانم است. از آنها که توی صف سینما می ایستند و بلیت می خرند که فروش این فیلم ها بالا برود

با مزدک علی نظری موافقم که می گفت نشریات اصلاح طلب با مصاحبه ها و مقالاتشان نقش مهمی در بزرگ کردن ده نمکی داشتند

حالا ما همان راه را ادامه می دهیم .