رییس برو به بچه ات برس

به جای مقدمه دوم

متاسفانه به خاطر مشکل بلاگر ، همه کسانی که قصد ابراز نظر داشته اند ، نتواتستند کامنت خود را ثبت کنند. در بین کسانی که در 360 نظرشان را گفتند و اینجا کامنت گذاشتند ، دو مورد به توضیح کوچکی نیاز دارند. دوستی به شوخی های جنسی رایج بین دختران اشاره کرده و گفته اند که در این مورد هیچ تفاوتی بین زنان و مردان وجود ندارد. فکر می کنم آقایان اگر منصفانه قضاوت کنند ، می پذیرند که شوخی و جوک های جنسی بین بیشتر مردان رایج است ، هم در سنین مختلف و هم اقشار مختلف ، حتی تحصیلکرده و روشنفکران جامعه. در حالیکه تنها برخی از خانم ها حاضرند وارد چنین بحث هایی شوند.

دوستی دیگر چنین مسائلی را خرده فرهنگ دانسته اند. کاملا با ایشان مخالفم. بحثی که اینجا مطرح می کنم ، اشاره به مواردی از نشانه های حس مالکیت و برتری جویی مردان نسبت به زنان ، نگاه جنسی به زن و نیز تضییع حقوق زنان است. این مسایل نه یک خرده فرهنگ ، که بخش عمده ای از فرهنگ تاریخی و اجتماعی و عرفی و دینی ما راتشکیل می دهد. بحث اصلی من این مثال ها نیستند ، بلکه آنها را به عنوان سوالاتی از مخالفین فمینیسم مطرح می کنم.

چه کسی تحمل مدیر زن را دارد؟

هیچ دقت کرده اید به واکنش مردان در برابر زن هایی که رتبه علمی ، کاری و شغلی و حتی درسی بالاتری نسبت به خودشان دارند؟ از استاد دانشگاه زن گرفته تا سرکارگر و مدیر و رییس بخش و سردبیر و دبیر سرویس و...

خانم 33-4 ساله مجردی استاد زبان عمومی دانشکده ما بود. این خانم در عین تسلط کامل بر کارش ، بسیار سخت گیر ، منضبط و دقیق بود و همان قدر که به بچه های فعال کلاس توجه داشت و با آنها مهربان بود ، نسبت به کسانی که دیرکرد و غیبت داشتند و پاسخگوی درس نبودند ، سخت گیر و بداخلاق بود. همه پسرهایی که به خاطر درس نخواندن یا دیر به کلاس آمدن، مورد عتاب استاد قرار می گرفتند ، او را دختر ترشیده و عقده ای خطاب می کردند. بی شک اگر این استاد یک مرد 50 ساله مجرد بود ، هرگز نه ترشیده خطاب می شد و نه عقده ای.

ظاهرا به نظر آقایان، زنی که ازدواج نکرده و از حضور یک مرد در زندگیش بهره نبرده ! قطعا به خاطر چنین عقده ای ، بقیه مردان را آزار می دهد.همه کسانی که استاد زن داشته اند ، دیده اند که آقایان بی شک موقع انتقاد از آن استاد ، زن بودنش را نیز جزء ایرادهایش می دانند. و البته باید از دخترهایی هم که چنین بحث هایی را مطرح می کنند ، بیشتر ایراد گرفت.

برای بیشتر مردان تحمل مدیر و رییس زن آنقدر سنگین است که همیشه دنبال نقطه ضعفی در او می گردند و به محض یافتن چنین موردی ، آنرا نه به سواد و سابقه کار، که فقط و فقط به زن بودنش ربط می دهند و می گویند وقتی یک زن مدیر شود چنین نتیجه ای طبیعی است. اصطلاحات و جمله های رایج این مواقع را خوب می دانیم : آخه زن رو چه به ریاست؟ تو برو کهنه بچه اتو بشور. من نمی فهمم کی گفته این خانوم آشپزخونه اشو ول کنه بره درس بخونه؟ برو بشین پای چرخ خیاطیت... همه ما این جمله ها را شنیده ایم. غیر از این است؟

بدتر از این ، تهمت هایی است که به زنان زده می شود ، که اگر زن نبود به اینجا نمی رسید. متاسفانه برخی زنان برای پیشرفت های درسی و کاری ، به جای علم و توانشان ، از زنانگی خود بهره می برند. اما محکوم کردن تعداد بسیاری از زنان به چنین برخوردی ، بی عدالتی رایجی در بین مردم شده است. آقایان در چنین مواردی نه تنها از همان حربه کار خانه و بچه داری برای زیر سوال بردن توانایی زنان استفاده می کنند، بلکه مسایل جنسی را نیز به میان می کشند . اینجا اولین و مهمترین نکته زن بودن طرف مقابل است و نه هیچ چیز دیگر. اشاره ام به تفاوت های جسمانی زن و مرد و نیز عدم تناسب برخی مشاغل برای زنان نیست ، اشاره ام نگاه جنسی به زن است و اینکه پیش از توجه به همکار بودن یا رییس بودن و یا استاد بودن ، زن بودن او مورد توجه قرار می گیرد.

به زعم بیشتر آقایان و حتی تعداد زیادی از خانم ها نیز، وظیفه اصلی زن خانه داریست و هر توانایی و مهارت دیگری داشته باشد ، باز هم باید وظیفه اصلیش را به او یاد آوری کرد.

سوالم این است: چرا در چنین مواقعی به جای انتقاد علمی و حرفه ای، زن بودن رییس یا همکار و یا استاد خود و جنسیت او را مطرح می کنید؟ و به جای تاکید بر دانش و توان کم یا زیادش ، جنسیتش را محکوم می کنید؟

راستی به رانندگی مردان دقت کرده اید؟ شاید بیش از80% راننده ها مرد هستند و این همه تصادف و خلاف و اشتباه می کنند ، اما به محض اینکه اشتباهی از زنی راننده سر بزند ، تمسخر و تحقیر شروع می شود. اگر راننده زن بهتر و تندتر براند ، که قطعا برای بسیاری مردان راننده، سنگین و غیر قابل تحمل است و باید رویش را کم کنند. ادامه دارد...